با شیوع ویروس کرونا و درگیری همه کشورها با این پاندمی نیاز فوری به ارتباط از راه دور بود. ویدئوکنفرانس قبل از این دوره در بسیاری از ارگان ها و شرکت ها راه اندازی شده بود ولی اکثر موسسات میان رده و کوچک و عامه مردم هنوز از این تکنولوژی استفاده نمی کردند و ناگزیر بودند راه حلی فوری و ارزان را انتخاب کنند.
تولید کنندگان بازار ویدئوکنفرانس به سرعت پلتفرم های نرم افزاری خود را توسعه دادند چون این پلتفرم بسیار ارزان قیمت بود و به سرعت با نصب یک نرم افزار یا استفاده از مرورگر و اتصال به فضای ابری تدارک دیده شده قابل پیاده سازی و استفاده بودند.از نمونه های برجسته می توان به Cisco Webex, Adobe Reader, Skype, Skype for Business و چندین راه حل دیگر نام برد.
شاید هرگز نتوان تعداد انسان هایی را که با استفاده از این راهکارها از مرگ نجات پیدا کردند را شمرد ولی می توان حدس زد که این حرکت در آن زمان چه خدمت بزرگی به بشریت کرد.
متعاقب گسترش پلتفرم های نرم افزاری که با نصب نرم افزار کلاینت روی رایانه قابل استفاده بودند، تجهیزات سخت افزاری مثل دوربین و میکروفون نیز برای اتصال به کامپیوتر و کار با همه نوع کلاینت تغییر جهت دادند و به صورت تجهیزات جانبی با رابط USB به بازار ارایه شدند.
حالا که خوشبختانه با تلاش کادر درمان و محققان پاندمی مهار شده است وقتی به محصولات بزرگان بازار ویدئوکنفرانس مراجعه می کنیم بازگشت آنها به پلتفرم های استاندارد قبلی که مبتنی بر H.323 و SIP بودند را مشاهده می کنیم.
به نظر من علت بیشتر می تواند به وجود شبکه و تجهیزات مبتنی بر پلتفرم استاندارد در بسیاری از موسسات از قبل باشد ولی این احتمال را هم باید در نظر گرفت که پایداری پلتفرم استاندارد و تمهیداتی که درآن برای بالا بردن کیفیت انجام شده نتیجه نهایی را بسیار بهتر از پلتفرم های نرم افزاری در اختیار گداشته است.
در هر صورت امیدوارم مشکلات بزرگی مثل پاندمی دیگر هرگز عاملی برای پیشرفت نباشد ولی می توان از نتایج مثبت مصیبت ها استفاده و پلتفرمی طراحی کرد که از مزایای هر دو نوع نهایت بهره را ببرد
پیروز باشد
