در فرهنگ ویدئوکنفرانس اصطلاحات فراوانی وجود دارد. MCU یکی از اصطلاحاتی است که از ابتدای تحلیل پروژه تا استفاده نهایی روزمره به دفعات نام آنرا خواهید شنید. علت آن ارزش بالا و نفش مهمی که در شبکه ویدئوکنفرانس دارد، می باشد.
برخلاف تماس تلفنی معمولی که ارتباط بین دو نقطه بسیار متداول بوده و بخش عمده نیازها به این شکل برطرف می شود، در جلسات ویدئوکنفرانس ارتباط هم زمان بین چند نقطه متداول تر است.
پایانه های ویدئوکنفرانس عملکردی مشابه تلفن های معمولی دارند. اگر یک پایانه با پایانه دیگری ارتباط برقرار کند، هر دو پایانه در حالت اشغال خواهند بود و پایانه سوم نمی تواند با هیچکدام از دو پایانه حاضر در جلسه تماس برقرار کند. برای آنکه چند پایانه ویدئوکنفرانس در یک جلسه واحد شرکت کنند و صدا و تصویر یکدیگر را دریافت کنند، نیاز به سیستمی است که تماس همه پایانه ها را دریافت، صدا و تصویر ها را با هم ترکیب و حاصل را برای همه پایانه ها ارسال نماید. این همان نیازی است که MCU بر اساس آن طراحی و تولید شده است. برای ارتباط هم زمان بین چند نقطه کافیست همه پایانه ها با MCU تماس بگیرند و در یک اطاق جلسه مجازی گرد هم آیند و دقیقا مشابه یک جلسه خضوری یکدیگر را ملاقات کنند.
وقتی یک پایانه شروع به تماس با MCU می کند، داده هایی از طریق پورت 1720 و با پروتکل H.323 بین پایانه و MCU ردوبدل می شود. بخشی از این داده ها مربوط به اعلام پورت های مدیا که شامل داده های مربوط به صدا و تصویر است می باشد. پایانه پس از دریافت این اطلاعات و طی کردن مراحل پذیرش از طرف MCU و هدایت به اطاق مجازی ایجاد شده، داده های صوت و تصویر را به پورت های معرفی شده از طرف MCU ارسال می کند. MCU برای دریافت صدا و تصویر از هر پایانه پورتهای جداگانه ای را معرفی میکند. مثلا اگر به پایانه اول رنج 49152 تا 49162 را اختصاص می دهد به پایانه دوم 49163 تا 49173 را معرفی می کند. در سمت MCU داده های هر اطاق مجازی با یکدیگر ترکیب می شود. یعنی تصاویر بر اساس Layout تنظیم شده در کنار یکدیگر چیده شده و صدای نهایی مجموعه ای از صدای دریافت شده از پایانه ها می شود. حاصل در قالب یک صدا و تصویر به همه پایانه ها ارسال می گردد.
کاری که MCU انجام می دهد نیاز به پردازش بالایی دارد. برای همین با اینکه شما ساختاری دقیقا مشابه یک رایانه، یعنی مجموعه ای از سخت افزار و نرم افزار را در MCU مشاهده می کنید، ولی در MCU های پرفدرت تعداد زیادی DSP که پردازنده های کمکی هستند با تعداد بالا اضافه شده اند، تا بتوانند این بار پردازشی را به عهده گیرند. نرم افزار MCU هم طراحی و ساختار فوق العاده ای دارد تا بتواند از همه این منابع به بهترین شکل استفاده کند. قیمت بالای MCU هم ناشی از همین دو قابلیت است.
مهمترین مشخصه یک MCU تعداد ظرفیت میزبانی آن در کیفیت های مختلف است. به عنوان مثال ممکن است ظرفیت یک MCUبه صورت 10 سایت با کیفیت 1080p 30fps اعلام شود. ظرفیت در رزولوشن کمتر به دلیل بار پردازشی کمتر طبیعتا بیشتر خواهد بود. مثلا همین ظرفیت اعلام شده ممکن است برای کیفیت SD به 30 نقطه همزمان برسد.
MCU های پیشرفته دارای ابزار مدیریت جلسه، زمانبندی جلسات، گزارشگیری، Gatekeeper، صف تماس و بسیاری امکانات دیگر می باشند.
MCU لزوما یک واحد جدا از پایانه نیست. بعضی پایانه ها حاوی MCU داخلی هستند. بعضی پایانه های برند Polycom و LifeSize دارای MCU داخلی 4 تا 6 طرفه هستند. در برند AVer ظرفیت MCU داخلی به 16 هم رسیده است ولی در نهایت MCU های داخلی نمی توانند ظرفیت بالا و ابزارهای مدیریت جلسه را در حد MCU های اکسترنال داشته باشند.
بعضی MCU های نرم افزاری هم به بازار عرضه شده است. همانطور که در بالا اشاره شد، نقش MCU نیازمند پردازش بالا است. وقتی نرم افزار هر چند که خیلی هم خوب طراحی و پیاده سازی شده باشد، روی یک سرور با قدرت پردازشی محدود نصب می شود، نمی تواند به خوبی یک MCU سخت افزاری که دارای پردازنده های موازی متعدد است عمل کند. در مدل های نرم افزاری خوب شما ناگزیر هستید برای ظرفیت معادل MCU های سخت افزاری، تعداد چند سرور را در یک کلاستر قرار دهید تا باهم پردازش لازم را انجام دهند و این یعنی هزینه راه اندازی و نگهداری بالا. شاید نتیجه هم به خوبی سیستم های تمام سخت افزاری نباشد. بنابراین توصیه اکید من استفاده از MCU های سخت افزاری است.
در میان برندهای مختلف من شخصا Polycom RMX که در حال حاضر با نام Polycom Collaboration Server ارایه می شود و Codian که امروزه زیر مجموعه Cisco بوده و با این نام به بازار عرضه می شود را فوق العاده حرفه ای، کارآمد، با امکانات فراوان و پایدار یافتم.
