با انتقال صدا و تصویر به صورت زنده از طریق شبکه، برگزاری جلسات از راه دور ممکن گشت که تحول عظیمی در نحوه ملاقات های تجاری محسوب می شد.
با پیشرفت در این زمینه و ابداع شیوه های پیچیده تر فشرده سازی و از طرفی افزایش سرعت انتقال یا همان پهنای باند در شبکه های جهانی، امکان ارسال و دریافت با نرخ بالاتر و به تبع آن کیفیت بالاتر فراهم شد.
اولین سری تجهیزات ویدئوکنفرانس لایف سایز با امکان برقراری ارتباط با کیفیت HD به بازار عرضه شد و از آن پس هدف همه تولید و عرضه کنندگان رسیدن به حالت حضور واقعی طرفین در یک مکان شد.
در اینجا بود که واژه Telepresence ( حضور در دوردست ) به جای Videoconference مورد استفاده قرار گرفت.
امروزه چینش اطاق های ویدئوکنفرانس به گونه ای اجرا می شود که گویی دو طرف در یک اطاق قرار دارند که نیمی از آن در سایت خودی و نیم دیگر در سایت مقابل است. به این شکل طرفین کاملا یک ملاقات حضوری را تجربه می کنند.
اخیرا Telepresence وارد فاز جدیدی شده است و آن ربات های Telepresence است.
همانطور که در تصویر مشاهده می کنید این ربات ها مجهز به چرخ برای حرکت هستند و استفاده کننده توسط آن می تواند در سایت دوردست اقدام به حرکت و ارتباط با افراد نماید
در مدل های پزشکی یا صنعتی این ربات ها بازو های عمل کننده یا سنسورهای دریافت اطلاعات نیز تعبیه شده اند.
در واقع Telepresence با تکمیل این ربات ها می تواند به مفهوم واقعی پیاده سازی شود.
